Opowiadania:

Z Olgerdem z Myśliborza udaliśmy się do więzienia odsiedzieć co nasze.
Dzień był pochmurny, smętny. Wiatr roznosił ludzkie odpadki - dzisiejsze i nawet te przedwczorajsze.
Olgerd stwierdził, że jesteśmy już właściwie karani aurą i zaproponował żebyśmy udali się najpierw do Polskiej Akademii Nauk - to mądra i szacowna placówka, nawet na korytarzach wywieszone są łacińskie napisy "Silencium", więc mądrość Jej kipi z każdego kąta.
- Tam na pewno mają tabele pomocne w obliczeniach. Tam mają grube i ciężkie księgi. Tam w ichniej bibliotece wśród tabel, ksiąg i kalkulatorów wyliczymy karę auralną, pomnożymy przez nasze brzydkie nosy i krótkie nogi, oraz smród sąsiada i jego kota. Dowiemy się czy mamy się udać do więzienia, czy jesteśmy już pokarani.
Wynik okazał się oczywisty - my, kot, szare nasze miasto, brzydka okolica uwolniła nas moralnie i temidnie od odbycia kary. Ze względu na porywisty wiatr, według tabel postaliliśmy jeszcze czterdzieści cztery minuty wybierając najmniej urodziwą ulicę, by wynik końcowy osiągnął zero. Następnie spokojnie udaliśmy się do naszych własnych, ciepłych i bezpiecznych domów jako osobnicy po wyroku i pokarani wszystkim co nas słusznie doświadczyło według interpretacji Kodeksu Karnego, który znajduje się w Polskiej Akademii Nauk na najwyższej półce.